Símon kemst áfram

Nú er Símon búinn að þróa einhverskonar tækni þar sem hann rúllar og skríður til skiptis. Þannig kemst hann alveg þvert í gegnum eitthvert herbergi eða bara þangað sem hann vill komast. Og það gerist stundum ansi hratt svo það er eins gott að við erum þrjú hér sem getum skipst á að fylgjast með honum! Svo virðist sem það dugi honum ekki lengur að vera með eina snuddu með sér heldur vill hann helst hafa tvær innan seilingar....

Í dag fórum við mamma í labbitúr og tókum allt gamla brauðið með handa öndunum á tjörninni. Símon litli svaf þessa heimsókn hjá öndunum af sér eins og sú síðasta reyndar líka, en endurnar voru samt glaðar að fá aukabita í þessum kulda og snjó (held ég allavega). Næstu daga er einnig spáð snjókoma, spurning um að taka lestina til Zürich á laugardaginn í staðinn fyrir bílinn.... En Hannibal og Michi eru örugglega svaka kátir með þessu, þeir ætla jú að skella sér á skíði einhversstaðar í Ölpunum á meðan ég kíki í heimsókn til Günti og Wiebke.

Símon am Kauen

Hehe, es sieht einfach zum Schreien lustig aus wie der kleine Kerl versucht ein Stücklein Rüebli zu kauen bevor er es hinunterschluckt. Man könnte meinen, er hätte einen Kaugummi im Mund! Aber mit zwei so klitzekleinen Zähnchen ist das halt gar nicht so einfach..... Zur Belohnung hat er dann dafür ein bisschen später seine erste Reiswaffel gekriegt. Die hat er erstmal äusserst kritisch angeguckt und von allen Seiten begutachtet. Er hielt sie wohl zuerst für ein neues Spielzeug, aber schlussendlich hat er sie für "essbar" befunden und jedenfalls zur Hälfte verzehrt. Es war auf alle Fälle eine gute Beschäftigung für ihn, soviel steht fest.

Ansonsten haben wir in den letzten Tagen nicht viel gemacht ausser gut essen und trinken..... Am Sonntag kam Priska zu uns zum z'Nacht und brachte gleich noch eine Flasche Prosecco mit, die natürlich auch gleich getrunken werden musste. Am Montag waren Hannibal und ich bei Matthias und Sabine in Zürich eingeladen, wo es zum Apéro ebenfalls Prosecco gab und das Fleisch doch tatsächlich über dem Cheminéefeuer gegrillt wurde (echt der Hammer, sowas hab ich noch nie vorher erlebt, und das gab nicht nur eine tolle Atmosphäre sondern es schmeckte auch noch absolut super!). Und gestern Abend schliesslich probierte Mami ein neues Rezept aus der Betty Bossi Zeitschrift aus (Kalbswürfel an Champignonssauce, sehr zu empfehlen!) wozu wir einen Weisswein aus dem Lavaux probieren mussten. Manchmal habe ich schon fast das Gefühl, dass es uns zu gut geht, aber nur manchmal und auch nur fast......

Ferðasaga helgarinnar

Æ æ æ hvað tíminn líður hratt! Og við erum búin að gera svo ótrúlega margt þessa helgi.... Best að byrja bara á því að segja frá öllu í réttri röð..... Ok, á föstudeginum keyrðum Hannibal, Símon og ég til Düdingen til að heimsækja Michèle skólasystur mín úr háskólanum og fjölskyldu hennar. Hún og stelpurnar hennar tvær, Nadine og Cynthia, fóru með okkur til Schwarzsee þar sem við vorum komin í 1'000 metra hæð og þar með upp fyrir þokuna (þokan liggur oft á svæðinu frá 500-800 m.y.s.). Þar fórum við í skemmtilegan göngutúr á vatninu (sem var náttúrulega alveg frosið), í sólinni var alveg æðislegt, en í skugganum af fjallinu fór kuldinn að segja aðeins meira til sín! Sem betur fer var ekkert mál að finna veitingastað eftir göngutúrinn þar sem við gátum fengið heitt súkkulaði til að hlýja okkur aftur!

Þegar öllum var orðið hlýtt aftur fórum við áfram á næsta áfangastað sem var að skoða ískastalana ("Eispaläste"). Það er einhver maður þarna sem hefur síðastliðin 25 ár á hverjum vetri búið til þessa ísskúlptúra í litlum skógi rétt hjá Schwarzsee. Mjög sérstök hugmynd og svolítið mikið "Kitsch" fyrir minn smekk, en samt ótrúleg upplifun að rölta þarna um svæðið og skoða mismunandi ísfyrirbrigði og grýlukerti á öllum mögulegum og ómögulegum stöðum. Við skemmtum okkur allavega mjög vel og stelpurnar voru á hlaupum út um allt til að rannsaka þennan undurfagra ævintýraheim.

Um kvöldið fengum við svo alvöru Fribourger-Fondue úr gæðaosti og framreitt af algjörri snilld meistarakokksins Michel! Símon var alveg til fyrirmyndar (bara eins og venjulega) og svaf alla nóttina án þess að vakna til klukkan átta næsta morgun! Eftir stutta göngu í Düdingen kvöddum við litla fjölskylda svo vini okkar og héldum áfram til Bern þar sem við hittum Beate, Stefan og Önnu til að ferðast saman á húsfjallið í Bern sem nefnist Gurten. Það er lítil tannhjóladrifin lest sem keyrir fólk frá Bern upp í 860 metra hæð og þá er maður kominn í sólina (upp fyrir þokuna sem sagt), algjör snilld!

Við fórum í flottan göngutúr og skoðuðum útsýnið til allra átta ofan af fjallinu. Sérstaklega fallegt var að sjá Alpana í fjarska og þar á meðal frægu fjöllin Eiger, Mönch og Jungfrau, sem eru um og yfir 4'000 metra há. Eftir þessa góðu útiveru styrktum við okkur á veitingastaðnum með heitu súkkulaði (aftur!) og smá nesti, líka (eða frekar sérstaklega) fyrir þau yngstu. Símon kláraði matinn sinn miklu hraðar en Anna og Beate vorkenndi honum svo mikið (hann orgar alltaf þegar hann er búinn úr dollunni og hún hélt að greyið væri ennþá svangt) að hún gaf honum smá brot af kexinu hennar Önnu og viti menn: Símon át þetta kexstykki bara mjög rólega og fallega. Hélt kexið milli varanna og slefaði það einfaldlega upp í sig án þess að nota tennurnar tvær..... Ekkert hóstakast og ekkert vesen! Nú verðum víst að fara að gefa honum stærri stykki að borða, ekki bara mauk lengur.

Svo lá leiðin loksins heim til Baden aftur og þar biðu þegar mamma og bróðir minn eftir okkur og við fengum Raclette í kvöldmatinn á meðan Símon var hinn sprækasti og rúllaði eftir hjartans lyst í kringum stofuna! Nú er Hannibal líklegast kominn með ostahnút í magann en mér líður alveg æðislega vel!!!!

Símon rollt immer weiter....

... und weiter und weiter und landet irgendwann mal an den unmöglichsten Orten, wo man ihn dann wieder befreien muss, bevor noch was Schlimmeres passiert! Unbeaufsichtigt kann man ihn jedenfalls nicht mehr irgendwo in einem Zimmer liegen lassen, soviel steht fest.

Dass Símon musikalisch ist haben wir ja auch schon mehrmals feststellen können. Dazu braucht er nichtmal ein Instrument, oft sind ihm seine Stimmbänder durchaus genug. Zum Beispiel singt er uns und seinem Güggeli beim Wickeln gerne was vor und strampelt dabei auch rum wie ein Weltmeister so dass die Fetzen nur so fliegen....

Símon sem tískumódel

Já, ég gleymdi alveg að sýna ykkur myndir af nýju samfellunni sem Símon fékk frá bróður mínum...... Hmmm, það þarf kannski smá forsögu til að útskýra þessa gjöf: Bróðir minn er guðfaðir Símons og milli jóla og nýárs fór hann með nokkrum vinum sínum á skiði í Zermatt (þar sem Matterhorn er, fjallið sem var fyrirmynd að Toblerone). Þar var náttúrulega ekki bara farið á skiði heldur einnig drukkið af krafti. Eftir átta daga áfengismisnotkun (eins og bróðir minn sagði sjálfur frá) ákvað hann að kaupa lítið "souvenir" handa guðsyni sínum og fann þessa ferlega flotta samfellu (á henni stendur: "My Dad Skis better than your Dad") sem hann keypti undireins. Því miður tók hann ekki eftir litnum á samfellunni fyrr en hann var kominn heim..... hún er nefnilega svo undurfallega BLEIK!!! Jæja, núna er bróðir minn í áfengisbindindi og Símon að kynnast sinni kvenlegu hlið......

Brot af hinu og þessu

Um helgina fórum við litla fjölskyldan til Steffi vinkonu minnar sem býr nálægt Biel (rúmlega klukkutíma akstur frá Baden, í vestur). Hún býr þar með Cedric og tveimur strákum þeirra, Leander og Julian, í hluta af gömlu bændabýli (efstu tvær hæðir hægra megin á myndinni hér til vinstri) sem þau gerðu sjálf upp. Þetta er alveg yndislegt hús síðan á 16. öld sem er búið að gera mikið fyrir. Kyndingin er ennþá mjög frumstæð: á hverri hæð er einn ofn sem þarf að henda timbri í með reglulegu millibili svo það kólni ekki allt í einu. En þar sem þau endurbættu einangrunina svo rosalega mikið þá helst hitinn mjög vel inni. Hjá þeim gistum við allavega eina nótt og höfðum skemmtilegt spilakvöld (eftir að öll börnin voru sofnuð) þar sem við kenndum þeim félagsvist (næsta föstudagskvöld er nefnilega spilakvöld í vinnunni hjá okkur, sem við missum náttúrulega af, svo við ákváðum bara að halda okkar eigið spilakvöld hér úti....). Næst á dagskrá er núna fyrir Hannibal að læra "Jass", sem er þjóðarspil okkar Svisslendinga!

Þar fékk Símon líka útrás fyrir tónlistarþörfina sína og brilleraði á hljómborðinu, hann tók meira að segja tvíleik með Leander, hlustið bara:

Áður en við fórum heim á leið skruppum við aðeins í kaffi til Beate vinkonu og Stefan sem búa þarna stutt frá, í Neuchâtel. Stelpan þeirra, hún Anna, var ekki allt of hrifin af því að deila öllum leikföngum sínum með Símoni og tók skemmtilegustu bílana nokkrum sinnum af honum. En hún var meira en til í að leika við hann og fékk hann til að hlæja alveg þvílíkt mikið. Við Hannibal vissum bara ekki að hann gæti hlegið svona rosalega! Því miður endaði hláturskastið í ælukasti hjá honum og hann þurfti að fá bol lánaðan hjá henni. Hún hefur nokkuð forskot á hann hvað varðar aldurinn (hún er 14 mánaða gömul), en hann er samt næstum því jafningi hennar í lengd og þyngd. Bolurinn var merktur sem stærð 80 en Símon rétt svo komst í hann..... Vonandi verður hann ekki algjört tröll!

Þegar við komum aftur heim tókum við eftir því að Símon er farinn að rúlla sér ansi hratt og út um allt gólf (kannski fékk hann einhverjar vísbendingar hjá öllum þessum krökkum sem við heimsóttum?!?). Stundum lendir hann undir sófanum, stundum hjá sjónvarpinu og stundum færir hann pottaplönturnar hennar mömmu til (hún á lítið pálmatré á hjólum sem er sérstaklega vinsælt hjá honum.....). Svo það var ákveðið um helgina að setja hann allavega af og til "í búrið" til að koma í veg fyrir að hann gerir allt of mikið af sér.

Matartímarnir eru ennþá í miklu uppáhaldi hjá Símoni. Hann klárar alltaf matinn sinn, alveg sama þó við séum að stækka skammtana frá degi til dags. Ég hlýt að vera snilldarkokkur fyrst hann borðar með svo góðri lyst, eða hvað?!? Hann er líka að verða meira og meira hávær þegar hann rekur á eftir okkur um að gefa honum hraðar að borða. Greinilega markmiðið hjá honum um að setja ný hraðamet á hverjum degi..... Þessa viku erum við komin út í kartöflu-gulrótar-kúrbitsmauk og á morgun bætist kalkúnn við. Mjög girnilegt! Og já, stundum er hann svo gráðugur að hann reynir að éta "Nuschelið" sitt...... Og já, tennurnar eru orðnar tvær og hann heldur greinilega áfram að taka fleiri tennur miðað við grátinn þessa daga!

Der erste Zahn ist da!

Jawoll, seit Montag spürt man deutlich was Spitzes in Símons Mund. Gesehen haben wir zwar immer noch nichts, aber das liegt nur daran, dass Símon sich nicht ins Maul gucken lassen will. Nun hoffe ich bloss, dass es ihm nicht plötzlich in den Sinn kommt zuzubeissen beim Stillen! Er ist ja schon so frech genug wenn's um Essen oder Trinken geht..... Dafür hat er die letzten zwei Nächte total schön durchgeschlafen, ganze 11 Stunden lang! So ein Luxus!!! Übers Wochenende wollen wir eine Nacht woanders verbringen, hoffentlich bringt das seinen Rhytmus nicht gleich wieder völlig durcheinander......

Fyrsti reiðtúrinn!

Jæja loksins tókst það: Eftir sex hestalausa mánúði hefur Símon nú fengið að fara á bak í fyrsta skipti á ævinni sinni! Hesturinn var ekki íslenskur, en hann var samt passlega stór fyrir þennan litla mann og hann fékk góða aðstoð frá "Grosstante Theres", sem er líka eigandi hestsins. Á laugardagskvöldi vorum við svo hjá hinni systur pabba í mat og eins og sést á myndinni þá var Símon mjög áhugasamur um allt sem fram fór, sérstaklega vinið.... Hann ætlar greinilega að verða alvöru hestamaður!!!

Þrátt fyrir kuldann nýttum við sunnudaginn til að fara í góðan göngutúr í skóginum heima hjá mömmu. Vegna mikils snjós á öllum vegum var ákveðið að skilja barnavagninn eftir heima og bera Símon frekar í Baby Björn. Honum fannst þetta mjög spennandi og hann hélt sér vakandi heillengi þó hann væri eiginlega dauðþreyttur.... Snilldin hér er að það ríkir oftast logn svo það er mun auðveldara að klæða kuldann af sér en heima.

Jólasveinninn fær enga hvíld....

Í gær fengum við góða vinkonu og stelpurnar hennar tvær í heimsókn til okkar. Símon Breki var fjlótur að daðra við yngri systurina (Carla) á meðan amma hans tók að sér að leika við eldri systurina (Hannah, sem var greinilega í sykurvímu eftir að hún fékk tvær marsipangulrætur! Hún talaði og talaði og vildi alls ekki samþykkja að jólasveinninn væri orðinn þreyttur og þyrfti að leggja sig og hvíla hreindýrið eftir allt jólastússið. Um leið og "amma Símons" var búin að leggja jólasveininn og hreindýrið þá kom Hannah aftur, hringdi dyrabjöllunni og lét jólasveininn fara á bak og leggja af stað í næstu ferð....).

Hér er svo smá myndbrot af Símoni að borða kvöldmatinn sinn. Í þetta skipti var hann nú mjög kurteis og ekki mjög hávær þegar hann vildi fá næstu skeið, en aldrei að vita hvað gerist næst....

Der König und der Prinz

Gestern wurde bei uns erst ein König und danach noch ein Prinz gekrönt, und für beide war es das erste Mal! In Island kennt man die Tradition vom Dreikönigskuchen nicht, da gibt's dafür am 6. Januar einen Scheiterhaufen und Feuerwerk. Aber wir haben uns hier zu dritt (die Dritte im Bunde war Mami, nicht etwa Símon!) einen Kuchen geteilt und Hannibal war der Glückliche, der den König in einem seiner Kuchenstücke fand. Hannibal hatte allerdings bald mal genug von der Krone auf seinem Haupte und gab sie in einer äusserst feierlichen Zeremonie weiter an seinen Sohn, der sich eindeutig darüber freute....

Vetrarkuldi

Brrrr, nú finnst manni eiginlega komið nóg af þessum kulda, en spáin er óbreytt út alla vikuna og við verðum bara að reyna að fá mömmu til að hækka hitann á ofnakerfinu eitthvað ef Hannibal á ekki að frjósa fastur við tölvuna uppi á háaloftinu. Hann valdi sér vinnustaðinn sinn sjálfur og hugsaði væntanlega að hitinn leitar upp, en í þessu húsi þá virkar þetta lögmál einhvern veginn ekki alveg og það er alltaf kaldast uppi undir þakinu..... Nú er hann kominn í ullarsokka og síðar nærbuxur og þá er kuldinn orðinn bærilegur, allavega í nokkra klukkutíma í senn. Svo kemur hann niður inn á milli til að fá sér heitt kaffi og smá ýl í kroppinn.....

Sjálf er ég með nokkrar mismunandi aðferðir til að vinna bug á kuldanum. Ef mér verður kalt skelli ég mér bara á trimmhjólið hennar mömmu í nokkrar mínútur eða fer að ryksuga eða dreg hina með mér út í göngu í ferska loftinu (eftir smá útiveru finnst öllum bara yndislega hlýtt og fínt inni)! Svo er náttúrulega líka mjög gott að borða súpu eða ostafondue (enda erum við búin að prófa bæði með góðum árangri). Sá eini sem virðist ekki finna fyrir neinu er Símon. Ef eitthvað er, þá sefur hann bara betur úti þegar það er kaldara! Hann er alltaf svo vel klæddur og innpakkaður að hann finnur nú varla einhvern mun á hitastiginu, en ferska loftið gerir honum allavega mjög gott.

Við erum líka loksins að ná árangri með nætursvefninn: Hann vaknar ennþá nokkrum sinnum um nóttina, en er alveg fljótur með að sofna aftur (stundum með smá aðstoð frá Hannibal) og fær ekki að drekka nema einu sinni eftir ca. 8-9 tíma svefn. Það teljum við nú bara ágætt! Og yfir daginn er hann hvort eð er algjör engill (oftast!) og ef ekki er alltaf hægt að kalla mömmu til hjálpar....

Litli maðurinn heldur að hann sé orðinn stór nú þegar hann er farinn að borða "alvöru" mat. Matseðillin þessa viku er gulrótar-kartöflumauk í hádeginu og graut um kvöldin og virðist hann vera ansi sáttur við þann mat. Reyndar vill hann líka fá að drekka eftir allar máltíðar, en það er kannski bara gamall vani. Og svo öskrar hann á okkur fullum hálsi ef við erum ekki nógu snögg með að gefa honum. Hvernig ætli þetta verði þegar hann stækkar....?!? Um daginn fékk hann smá brauðskorpu til að smjatta á (á meðan við vorum að borða ostafondue), en hann var of fljótur að slefa hana alla út og hún leystist næstum því upp í munninum á honum. Smá hostakast og allir bitar voru komnir út aftur. Hann verður bara að bíða aðeins lengur með að fá meira brauð....

Besuche vor und nach Neujahr

Nachdem wir es über Weihnachten eher ruhig angehen liessen hatten wir nun vor und nach Neujahr plötzlich ein paar Tage lang jede Menge Besuch. An Neujahr hatten wir offenes Haus, bei Mami wo sich einige meiner besten FreundInnen aus Studienzeiten mit ihrem Nachwuchs einfanden. Sooooo schön! Endlich mal wieder etwas ausführlicher quatschen und sich über alte Zeiten totlachen (ach, wir werden wohl alle langsam älter wenn wir schon anfangen uns über die Vergangenheint zu unterhalten..... aber Spass gemacht hat's halt trotzdem!).

Símon entwickelt sich weiterhin blendend und hat mittlerweile richtig Appetit auf seinen Rüeblibrei. Wir sind ihm oft nicht schnell genug mit dem Löffel und dann hustet er uns was vor oder schreit uns an bis er die nächste Ladung ins Maul kriegt. Ganz schön unverschämt der Kleine!!! Mit seiner Pampers-Schachtel hat er etwa eine Viertelstunde lang gespielt und schlussendlich gekämpft, bis er wütend auf sie wurde, weil sie einfach nicht so wollte wie er..... wir sassen daneben und haben uns beinahe in die Hosen gemacht vor Lachen, aber der Trotzkopf wollte einfach nicht aufgeben und hat immer wieder versucht den Karton nach oben oder unten zu biegen!

Zu Weihnachten hab ich mir von Mami neue Turnschuhe zum Joggen gewünscht und auch gekriegt. Bis jetzt konnte ich sie leider noch nicht so richtig einweihen (Regen und Frost schrecken mich in etwa gleichermassen ab), aber ich kann's kaum erwarten, bis ich wiedermal so richtig im Wald laufen kann! Bis es soweit ist hab ich nun eine Alternative im Haus gefunden: da steht nämlich so ein Hometrainer rum, der von niemandem mehr gebraucht wird. Nun kann ich jederzeit mal kurz eine Runde Velo fahren wenn es mich nach Bewegung gelüstet, das find ich echt super und hab fest vor, es auch regelmässig auszunützen solange ich nicht drausseen rumrennen kann. Ausserdem warten jede Menge Spazierwege in der Umgebung von Baden darauf von mir mit Kinderwagen neu entdeckt zu werden, ich habe also mehr als genug vor für die nächsten Tage und Wochen, von all den Ausflügen und Besuchen, die wir noch planen müssen mal ganz zu schweigen!

Gleðilegt ár!

Tíminn liður allt of hratt og ég næ alls ekki að skrifa eins mikið eða oft og ég hafði ætlað mér upprunalega. En það er jú samt ágætt, það þýðir allavega að okkur leiðist ekki! Nú eru þegar komnar tvær vikur, Símon er orðinn hálfsárs gamall og nýja árið er byrjað. Áramótin hér hjá okkur í Sviss voru mjög róleg, reyndar svo róleg að við sáum varla neina flugelda. Það voru tvær ástæður fyrir því: annars vegar eru Svisslendingar ekki mjög hrifnir af því að skjóta peningum í loft upp og hinsvegar lá svo mikil þoka yfir bænum að það litla sem var skotið upp sást ekki nema mjög stutt frá! Það var eiginlega ágætt, þannig svaf Símon allavega værum svefni og við þurftum ekki heldur að vaka neitt lengi frameftir.

Sá stutti hefur annars nóg að gera alla daga. Þegar hann situr ekki í kassa þá snýr hann sér í hringi á leikmottunni sinni eða lyftir rassinum af gólfinu og reynir þá að skríða áfram eins og lirfa. Meðalhraði hans er um hálfur sentimeter á mínútu en aldrei að vita hvenær hann fer að gefa í...... Svo spjallar hann líka ótrúlega mikið og er eiginlega oftast brosandi allan hringinn þessa daga.

Annars erum við að reyna að gera ekta Aargau-búa úr Símoni: Hann er byrjaður að borða gulrótarmauk og honum líkar greinilega mjög vel (þó helmingur mauksins lendi ekki í maganum á honum heldur annarsstaðar....). Á meðan hann er að gæða sér á maukinu fáum við fullorðna fólkið ekta svissneska gulrótarköku. Ótrúlegt en satt þá var þetta fyrsta gulrótarkaka sem mamma og ég höfum bakað á ævinni! Útlitið skánar vonandi eitthvað í næstu tilraun, en bragðið er alveg æðislega gott!!!! Tilefnið fyrir baksturinn var nýárshittingur sem var heima hjá mömmu þar sem ég náði að hitta nokkra af mínum bestum vinkonum úr háskólanum. Þar sem við erum núna allar komnar með börn var þetta eiginlega einhverskonar afkvæmasýning..... En meira um það í næstu frétt sem verður á þýsku svo þær skilji hana líka.